Şiâ’nın temel inanç ilkelerinden biri olan ricʿat doktrini potansiyel olarak radikal yorumlara olanak sunmaktadır. Ricʿat inanışının arka planında gaybet anlayışı ve ona yüklenen insan üstü özel mana son derece hayati öneme sahiptir. Şiîlik içerisinde günümüze ulaşan ve Şiîlerin büyük çoğunluğunu oluşturan İmamiyye ya da On iki İmam (İsnâ aşeriyye) Şiîliğine göre, on ikinci imam Muhammed b. el-Hasan, 941 yılında büyük gaybete gitmiştir. Bu doktrinle, gizli imamın bir gün geri döneceğine, zulüm ve haksızlıklarla dolu olan tüm dünyayı adaletle hükmedeceğine ve refaha (...) ulaştıracağına inanılır. Esasında ricʿat inanışıyla ilgili ortaya atılan iddiaları daha erken dönemlere götürmek mümkündür. İslam tarihinin erken dönemlerinde, Ali b. Ebi Talib (ö. 40/661) ve oğlu Hüseyin (ö. 61/680) gibi önemli şahsiyetlerin ölümsüzlüğünü iddia eden bazı radikal mezhepler (gulât) ortaya çıkmıştır. Onuncu yüzyıl da yine Şiîler arasında gaybette olduğuna ve tüm insanlığa rehberlik etmek üzere bir gün yeniden ortaya çıkacağına inanılan gizli imam Muhammed b. el-Hasan'ın dönüşüne dair bu tür iddialara sahne olmuştur. Bu çalışmada Şiâ içerisinde ortaya çıkmış üç alt grup olan Nusayrîler, Dürzîler ile Bâbî ve Bahâîler’in ricʿat doktrinine yükledikleri anlam incelenmektedir. İlk ikisi eş zamanlı olarak onuncu yüzyılda, Bâbî ve Bahâîler ise on dokuzuncu yüzyılda ortaya çıkmıştır. Ricʿat doktrinine yaklaşımda bâb kavramının aracılık görevini üstlendiğini ifade etmek gerekir. Nusayrî fırkasının kurucusu Muhammed b. Nusayr en-Nemîrî (ö. 270/883), kendisini on birinci ve on ikinci imama açılan kapı olarak ilan ederek ricʿat doktrinine ezber bozan bir yaklaşım ortaya koymuştur. Buna ilaveten, tanrının ruhunun Hz. Ali’nin bedeninde zuhur ettiği, sonrasında da bu ruhun on ikinci imama gelinceye kadar imamların bedenlerine intikal ettiği inancı yayılmıştır. Dürzîler bâb kavramından ziyade doğrudan Hakim Biemrillah’ın ulûhiyyetine odaklanmışlardır. Bâbî ve Bahâîler ise bâb kavramı temel olmak üzere mehdilik ve yeni bir din olma iddiasıyla ricʿat doktrinini te’vil etmişlerdir. Özellikle Nusayrî ve Dürzîler ricʿat inanışını yorumlayarak bunu hulûl ve tenasühe dönüştürmüşlerdir. Bâbî ve Bahâîler ise nübüvvet vazifesinin Hz. Muhammed ile son bulduğu inanışını reddederek ricʿat anlayışını nübüvvete dönüştürmüşlerdir. Böylece onlar, önceki dinlerin hükümlerini ortadan kaldıran yeni bir din olma iddiasında bulunmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı, Şiîlik içerisinden neş’et ederek ortaya çıkmış yukarda adı geçen mezheplerin ricʿat doktrinine nasıl yaklaştıklarını ve bu olguyu ne olarak yorumladıklarını ortaya koymaktır. (shrink)

Contributed seminar papers presented at Seminar on the subject of Siddhantavada, organized by Department of Nyayavaisheshika, Shri Lalbahadur Shastri Kendriya Sanskrit Vidyapeeth, New Delhi in 2016.

The story of Indian philosophy.--Basic tenets of Indian philosophy.--Testimony in Indian philosophy.--Hinduism.--Hinduism and Hindu philosophy.--The Jain religion.--Some riddles in the behavior of Gods and sages in the epics and the Purānas.--Autobiography of a yogi.--Jainism.--Svapramanatva and Svapraksatva: an inconsistency in Kumārila's philosophy.--The nature of Buddhi according to Sānkhya-Yoga.--The individual in social thought and practice in India.--Professor Zaehner and the comparison of religions.--A comparison between the Eastern and Western portraits of man in our time.

Deleuze’ün Spinozacı yaşam tahayyülünde ‘ne yapmalıyız?’ sorusuna normatif, ahlaki ya da siyasi bir yanıt bulamıyoruz ama varoluşu düşünmenin içkin bir olanağını keşfediyoruz. Düşünmeye 'dışarıdan' yani dünyadan başlamak insani (kurgusal) bir dünyaya değil, içinde yaşadığımız gerçek dünyaya inanmak demektir. İçkinliğin politik anlamı düşünceyi dünyaya getirmektir.

There are at least three kinds of structure we find in Islamic socio-cultural phenomena. First is the binary oppositional structure, which has two kinds of variations : hierarchical and non-hierarchical. Second is the threefold structure which has three kinds of variations, the hierarchical, the non-hierarchical and the triangle, third is the fivefold structure. Those structures are neither material nor spiritual. They are above the material, the behavioral, as well as the spiritual phenomena, but they are manifested, expressed in material, behavioral (...) and spiritual phenomena. They are thus the transcendental structures in Islam. Are those structures universal? Can we find them in other religions? To answer these questions we need to analyze data from other religions. (shrink)

Исследование посвящено философскому осознанию природы духовности человека. Автор рассматривает духовность внутреннего мира человека как единство высших чувств души и нравственного сознания. Для специалистов в области философии, методологии науки.

How do we refer to people in everyday conversation? No matter the language or culture, we must choose from a range of options: full name ('Robert Smith'), reduced name ('Bob'), description ('tall guy'), kin term ('my son') etc. Our choices reflect how we know that person in context, and allow us to take a particular perspective on them. This book brings together a team of leading linguists, sociologists and anthropologists to show that there is more to person reference than meets (...) the eye. Drawing on video-recorded, everyday interactions in nine languages, it examines the fascinating ways in which we exploit person reference for social and cultural purposes, and reveals the underlying principles of person reference across cultures from the Americas to Asia to the South Pacific. Combining rich ethnographic detail with cross-linguistic generalizations, it will be welcomed by researchers and graduate students interested in the relationship between language and culture. (shrink)